tag:blogger.com,1999:blog-80333997228760932882024-03-13T11:51:37.006+02:00έτσι απλάvasilikihttp://www.blogger.com/profile/18153849649672973880noreply@blogger.comBlogger1125tag:blogger.com,1999:blog-8033399722876093288.post-19096402521669635652008-03-15T14:49:00.001+02:002008-03-28T17:49:44.940+02:00Ετσι απλά,<br />χωρίς καμιά προειδοποίηση ήρθε.<br />Ξαφνικά, ενα υπέροχο πρωινό χωρίς ένα σημάδι.....<br />Η διάγνωση ήταν επιθετικός. Επρεπε να είχα χειρουργηθεί, χθές.<br />Ετσι είπε ο γιατρός.<br />Μήν έχοντας καθόλου χρόνο να το σκεφτώ,<br />μια και ο καρκίνος μεγάλωνε καλπάζωντας στο κορμί μου, έκανα ολική μαστεκτομή<br />μετά από δύο ημέρες, σε ιδιωτικό νοσοκομείο. Πού χρόνος για λίστες αναμονής στο δημόσιο........<br />Το πήρα καλά.<br />Επρεπε να συνεχίσω με αισιοδοξία, είχα μεγάλο αγώνα μπροστά μου.<br />Είχα φίλους να βασιστώ για ψυχολογική βοήθεια, και σύντροφο να στηριχθώ.<br />Αυτοί που αγαπούσα και πίστευα ότι θα μου στέκονταν στις δύσκολες στιγμές μου,<br />όπως τους στάθηκα όταν εκείνοι με χρειάστηκαν,<br />απομακρύνθηκαν.<br />Λές κι ο καρκίνος είναι μεταδοτικός και μπορεί να τον κολλήσεις κι από ενα απλό τηλεφώνημα..............<br />Τους συνχωρώ και τους αγαπάω, αλλά δεν τους θέλω στή ζωή μου.<br />Εχω ενα καθημερηνό αγώνα : να ζώ , να ζώ την κάθε μου στιγμή, την κάθε μου ώρα,<br />την κάθε μου ημέρα, και να απολαμβάνω το φώς του ουρανού,το απέραντο της θάλασσας, τον ήχο του νερού στο κορμί μου, το τιτίβισμα των πουλιών , το θρόισμα των φύλλων στα δέντρα, υπάρχουν τόσα υπέροχα πράγματα γύρω μας, μέσα μας, δίπλα μας......<br />το μόνο που μένει είναι να τα αφήσουμε να μας αγγίξουν!!!vasilikihttp://www.blogger.com/profile/18153849649672973880noreply@blogger.com14